Çavê Şin
Yâramin pir nazikê
Rukenê çav hesine
Dilê min de dimesine
Ez asiqe çave we me
Ew weke gûla zere
Nav axa kesk u sor ê
Ax Yâramin delale
Weke ava zelale
Canê min de xezale
Dibinim ez ne xeyale
De were çav hesine
Vi dili de bi mesine
Ax u ax çav hesinê..
Serenca Me Çûkan Dixwand
Min tu kişandî ber derderkiya serê sibê
Ya meha xomurdanê, havîna malxopan.
Êşlêbarîna serenca me şehlûlê dixwand
Min got dilo, em biçin ba wê bi serdanî
Te got na, dilo tu dudil î, dilo tu bêdil î!
Min pêsîra xwe je te re kir textê stranan
Kevirê tilsimê min da bin balgiya bihurî.
Ezablêbarîna serenca me bilbil dixwand
Min got dilo, ez te bi pêla dengê wî xim
Te got na, dilo tu bêhiş î, dilo tu dilreş î!
Min tu dirêjkirî li ber heyva panzdehşevî
Xelata gazina stranbêjan ji min re hatibû.
Xwelîlêbarîna serenca me kund dixwand
Min got dilo êdî dereng e, te got na, lez e;
Ey dilo, bêxem î, bêhîs î, tu bi çend can î!
Ne Bi Xewn Ne Bi Xewnexavan
Min Lenîn dît, ne xewn bû, ne xiyal bûn
Bi rastî, şewka wî li serî, kapût li mil bû.
Bi ramandarî, digeriya li Rojhilata Navîn
Ku navenda cîhê, jêderka mirovahiyê bû.
Ku erdên berxwedan û serhildanên pîroz,
Ku şûnên bihevketin, serketin û têkçûnan.
Min bîst, Lenîn digot: dem hate guhêrtin lê
Fikir û zikir nihatine nûyandin, pêagahî ye!
Min Lenîn dît bibîranînê, ne şev bûn, ne roj
Li halên Welatên Rojhilata Navîn hûr dibû;
Çerx ji jehrê, heyam, ji heyamên şoreşan bû.
Ji nû ve: dîtin, xwendin, têgihîştin, rêxistin û
Hêçandin di koman û pêngavên tekoşînan de,
Ku gel vîn in, vîn gel in; pîvan, pîvanê ke ne!
Belê, min ku Lenîn dît, bi lêpirsîn: ol û oldarî?
Got: ez ne ji resûlên Xwedê me, bi we kar im!
Perestîşxanê vekirî ne; ez ji bo bihûşta jînî me,
Ez mirî me lakîn karker û xebatkar ne mirî ne!
|
